ΠΑΤΡΑ: Στα βήµατα της Παντανάσσης

[quote_regular name=”” icon_quote=”no”][/quote_regular]Για το µέσο κάτοικο της Πάτρας η άνθιση των πεζόδροµων στο κέντρο της πόλης έχει ως κεντρικό σύµβολο τη Ρήγα Φεραίου. Στη… σκιά της Ρ. Φεραίου, αλλά µε µια δυναµική που ολοένα δυναµώνει, βρίσκεται ένας ακόµα πεζόδροµος, η Παντανάσσης, που περιµένει τις καλύτερες µέρες που έρχονται, διεκδικώντας το ρόλο του «εναλλακτικού» πεζόδροµου του κέντρου.

Η Παντανάσσης έγινε πεζόδροµος χάρη σε µια… παρέα. Στα τέλη του 1998 τρεις έµποροι συγκέντρωσαν µερικές δεκάδες υπογραφές συναδέλφων τους και κατοίκων της πόλης και κατέθεσαν τον επόµενο χρόνο στο ∆ήµο Πατρέων αίτηµα για την πεζοδρόµηση της οδού Παντανάσσης. Το επιχείρηµα της πρότασης, πέρα από την ανάσα που θα έδινε στην περιοχή, ήταν και η ανάδειξη του εµβληµατικού ∆ηµαρχιακού Μεγάρου.

∆ύο χρόνια αργότερα, στις 4 Απριλίου 2001, το ∆ηµοτικό Συµβούλιο αποφασίζει οµόφωνα την πεζοδρόµηση της Παντανάσσης, µε βάση και τη µελέτη ∆οξιάδη. Στα επιχειρήµατα της απόφασης, πλάι σε αυτό της ανάδειξης του ∆ηµαρχείου, προστίθεται και η ανάδειξη της εκκλησίας της Παντάνασσας, από την οποία έχει πάρει τ’ όνοµά του ο δρόµος.

Η οµόφωνη αυτή απόφαση υλοποιείται τελικά (µε τους γνωστούς ελληνικούς ρυθµούς…) δέκα χρόνια αργότερα. Τα έργα της πεζοδρόµησης ξεκινούν εντός του 2010 και ολοκληρώνονται επιτέλους στο πρώτο εξάµηνο της επόµενης χρονιάς.

Από το 2011 και μετά, ο δρόµος έδειξε όλη του τη ζωντάνια και την προοπτική. Μέχρι την Κορίνθου, έχει κυρίως εµπορικό χαρακτήρα (με εξαίρεση κάποια θεματικά σημεία εστίασης), ενώ από τη Μαιζώνος ως την Αγίου Ανδρέου, η Παντανάσσης αφιερώνεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στους φίλους του καφέ, του γλυκού, του ποτού ή του φαγητού, µε περισσότερα από 10 µαγαζιά που αποτελούν πια καθιερωµένα στέκια και µε νέους επιχειρηµατίες να αναζητούν στέγη.

Κάποιοι μάλιστα από τους επιχειρηματίες του πεζόδρομου επιχείρησαν να ομορφύνουν ακόμα περισσότερο τον πεζόδρομο με κάποιες εναλλακτικές πρωτοβουλίες (π.χ. εναλλακτικός φωτισμός ή διοργάνωση εκδηλώσεων), που όμως έπεσαν στα χέρια της αγαπημένης μας γραφειοκρατίας.

Κάτι λέγαµε για προοπτική όµως… Το σηµείο κορεσµού του δρόµου φαίνεται πως ακόµα αργεί. Υπάρχουν αρκετά διαθέσιµα καταστήµατα ή χώροι γραφείων, σε τιµές αισθητά χαµηλότερες από αυτές που ισχύουν στην «ανταγωνιστική» Ρήγα Φεραίου. Έτσι παρά την κρίση, αρκετοί πιστεύουν ότι σε λίγα χρόνια ο πεζόδροµος θα έχει προσελκύσει αρκετές δυναµικές επιχειρήσεις που θα του χαρίσουν ακόµα µεγαλύτερη ζωντάνια…

Τα σύµβολα της ιστορίας της

Εκτός από την εκκλησία της Παντάνασσας, διατηρητέο µνηµείο που θεµελιώθηκε το 1854, ολοκληρώθηκε το 1857 και που σε λίγους μήνες θα κλείσει οριστικά τις πληγές της από το σεισμό του 2008, η Παντανάσσης έχει ορισµένα κτήρια – σύµβολα που διηγούνται την ιστορία της.

Στην κορυφή του δρόµου, εκεί που καταλήγουν τα λίγα σκαλάκια στο ανέβασµα προς την Αγίου Γεωργίου και προς την παλιά Πάτρα, η παλιά κλινική του Λάζαρη, ανήκει πλέον στο ∆ήµο Πατρέων κι έχει πάρει τ’ όνοµα «Το σπίτι του πολίτη». Εκεί, µαζί µε κάποιες λίγες δηµοτικές υπηρεσίες, στεγάζονται περίπου είκοσι σύλλογοι, σωµατεία και οργανώσεις, κοινωνικού κυρίως χαρακτήρα.

Λίγο πιο κάτω, στη συµβολή µε την οδό Αλεξάνδου Υψηλάντου, η επιβλητική γωνιακή κατοικία, κάτι σαν πύργος, ακριβώς απέναντι από την Εκκλησία (και από την πλατεία – ναό των σκειτάδων), είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο ιδιωτικό κτήριο της περιοχής.

Χαρακτηριστικό σύµβολο, για διαφορετικούς λόγους όµως, αποτελεί και το εστιατόριο «Αχίλλειον» ανάµεσα στις οδούς Κανακάρη και Κορίνθου, το µοναδικό «µαγέρικο» στο κέντρο της πόλης που λειτουργεί σχεδόν απαράλλαχτο εδώ και αρκετές δεκαετίες. ∆ηµόσιοι υπάλληλοι, φοιτητές, έµποροι, «εργένηδες», συνταξιούχοι αποτελούν ακόµα τους πιο κλασικούς θαµώνες του.

Κι αν το ∆ηµαρχείο, στη γωνία µε τη Μαιζώνος, είναι για λόγους… πρωτοκόλλου το πρώτο κτήριο του δρόµου (ο ∆ήµος µετέφερε εκεί την έδρα του το 1897), ο 19ος αιώνας είναι ξανά παρών λίγο πιο κάτω. Λίγο πριν τη Ρήγα Φεραίου, µια σιδερένια πόρτα µαρτυρά την ηλικία ενός πανέµορφου νεοκλασικού κτηρίου: 1874.

Η πιο διάσηµη διασταύρωση

Η διασταύρωση της Παντανάσσης µε τη Ρήγα Φεραίου πρέπει να είναι µε διαφορά το πιο πολυσύχναστο σηµείο αναφοράς του ελεύθερου χρόνου των Πατρινών. Εκεί θα δείτε συχνά την µπάντα του ∆ήµου και άλλα µουσικά σχήµατα να δίνουν µικρές συναυλίες, εκεί είναι πια το επίκεντρο πολλών καρναβαλικών ή άλλων εκδηλώσεων. Κι όταν με το καλό το ποδήλατο μπει για τα καλά στη ζωή της πόλης (κάτι που δεν εξαρτάται μόνο από τις μελέτες και τα έργα, αλλά κυρίως τους κατοίκους της), θα είναι και η πρώτη διασταύρωση ποδηλατών.

Ακόµα και το γωνιακό κτήριο στην πάνω πλευρά της διασταύρωσης (τώρα στεγάζει ένα γνωστό καφέ – µπαρ) έχει τη δική του ιστορία, καθώς αποτελούσε για δεκαετίες την έδρα των πιο θρυλικών χονδρεµπόρων της περιοχής.

Μέχρι τη θάλασσα!

«Ξέρεις ποιο είναι το πιο ωραίο χαρακτηριστικό της Παντανάσσης; Στέκεσαι στη µέση και βλέπεις απ’ τη µία πλευρά την άκρη της Παντάνασσας κι απ’ την άλλη τη θάλασσα! Πού αλλού θα βρεις κάτι τέτοιο;».

Η γνώµη ενός παλιού «θαµώνα» του πεζόδροµου (από την εποχή που κυριαρχούσε το χονδρεµπόριο, που µεσουρανούσε ο φούρνος του Τηλιγάδη και που κατά µήκος του δρόµου στεγάζονταν οι περισσότερες δηµοτικές υπηρεσίες) δείχνει ότι η Παντανάσσης έχει τους δικούς της φανατικούς φίλους κι είναι έτοιµη να ενταχθεί στον αστικό µύθο της πόλης.

Μόνο που στη νότια πλευρά του δρόµου, αυτό που βλέπουµε δεν είναι ακριβώς η θάλασσα, αλλά τα κάγκελα που την… κρύβουν από τους Πατρινούς. Αν καταφέρουµε στην Πάτρα να ρίξουµε αυτά τα κάγκελα και χαρούµε την πρόσβασή µας ως το φυσικό σύνορο της πόλης, η Παντανάσσης θα ‘χει να χαίρεται και την πρόσθετη θαλασσινή ανάσα…